Aklıma ne geldi biliyor musunuz. Şöyle bir şey hayal ettim internet yok, modeller yok, yalnızca televizyonlarda üç günlük sıradan tahminleri görüyoruz. Bunu bir hayal edin. 87 yılındaymışız gibi. O zaman neyle karşılaşacağımızı bilemeyeceğimiz için kar sürpriz olmuş olurdu ve belki de onun heyecanı ve mutluluğu daha farklı olurdu. Ama şimdi günde kaç defa her şeyi takip edebiliyoruz ve en olumluyu da görüyoruz sonra o en olumlu biraz olumsuz olduğu zaman mutsuz oluyoruz. Yani bahsettiğim zamanlarda olduğumuzu düşünsek belki daha çok mutlu olucaz. Demek istediğim şu ki aslında 20 cm kar iyi bir kardır. Ama biz modellerde örnek olarak söylüyorum 60 gördük diyelim, 70 gördük diyelim sonra da son gün 25’e düştü diyelim. Mutsuz olmuş oluyoruz. Ama hiç o rakamları görmeseydik direk hep 25’i gösterseydi bu sefer o 25’e sevinecektik. Yani demem o ki olay psikolojik. Modellerin bizim beklentilerimizi besleyip sonra da mamayı kesmesi gibi. Mızmızlanıyoruz sonra. Kimseye kızmıyorum çünkü ben de bazen duygularıma yenik düşüyorum
Zaten sorun da en çok bu ya. Şimdi insanlar modeli ilk gördü İstanbula 50 cm 70 cm 90 cm kar sonradan düşüşe giçince bir moral bozukluğu bir heves kırgınlığı. Birde insan oglu hep daha fazlasını ister oldugun dan düşüşe de üzülen oluyor malum. Dediğiniz gibi İnternet haberleşme olmasaydı daha mutlu olurduk.
