- Resmi Gönderi
Hem yüzeyde hem de üst atmosferde, meteorolog sürekli olarak "yüksek" ve "düşük" basınç sistemlerine atıfta bulunur. Ancak biz onlara iki farklı açıdan bakıyoruz.
Yer seviyesinde, bize yüzeydeki hava durumu modellerinin bir resmini sağlayan "deniz seviyesi" ile ilgili hava basıncı değerleri ararız. Deniz seviyesini (yükseklik = sıfır) ortak temel çizgi olarak kullanarak istasyonlar arasında farklı basınç değerlerini anlamlandırabiliriz. Bu nedenle, tüm yüzey çizelgelerinde "yüzey"in yüksekliği sıfır fit olarak kabul edilir.
Eşit basınç alanlarını birleştiren yüzey çizelgelerinde çizilen çizgilere izobar denir. "İso" eşit anlamına gelir ve "bar", basıncı ölçtüğümüz birimdir. Bu nedenle, bir izobar, bu çizgi boyunca basıncın eşit (aynı) olduğu konumu temsil eden bir çizgidir.
Atmosferi incelediğimizde, ancak herhangi bir basınç değerinin meydana geldiği irtifa, raporlama istasyonundan raporlama istasyonuna değişecektir.
Yükseklikteki bu değişiklikler, atmosferdeki farklı hava yoğunluklarını temsil eder. Hava sıcaklığı azaldıkça havanın yoğunluğunun arttığını hatırlayın.
Bu, hava daha soğuk olduğunda herhangi bir özel basıncın meydana geldiği irtifanın atmosferde daha düşük olacağı anlamına gelir. Tersine, daha yüksek hava sıcaklıkları, basınç seviyelerinin yüksekliğini artıran daha düşük yoğunluklara neden olur.
Bu nedenle, kural olarak, ekvatordan kutuplara doğru atmosferin yüksekliği azalır.
Bu nedenle, belirli bir basıncın meydana geldiği irtifayı temsil etmek için sabit basınç grafiğinde çizgiler çiziyoruz. Bu çizgilere eş yükseklikler, eşit yükseklikteki çizgiler denir.
Konvansiyonel olarak meteorologlar, eş yükseklik çizgilerine basitçe 'konturlar' olarak atıfta bulunurlar. Bu çizgiler topografik haritalara benzer. Özünde, üst hava haritaları atmosferi üç boyutlu olarak gösterir.
Bu konturlara bakarak, daha yüksek (sırtlar olarak adlandırılır) ve daha düşük yükseklikler (oluklar olarak adlandırılır) modellerini gözlemleriz. Bu sırtlar ve oluklar, yüzeyde yaşadığımız havayı yönlendirir.
Bir sırttan bir oluğa doğru akan rüzgar, yüzeyin üzerinde yükseklik olarak azalmaktadır. Tersine, bir oluktan bir tepeye akan rüzgarın yüksekliği artar.
Daha soğuk, daha yoğun hava ile daha sıcak, daha az yoğun hava arasında, herhangi bir belirli basınç seviyesinin yüksekliklerinde en büyük değişikliğin (gradyan) olduğu yerdir.