Türk Şairleri ve Şiirleri

"Belki yarın gidecek
Bir anı gelecek bir başka anının yerine.
İnsan bazan ağlamaz mı bakıp bakıp kendine" demiş Edip Cansever usta..
Resim de bu olsa gerek

Kendisi evli olduğu zamanlarda, karısı başka bir adama aşık olur ve kaçmaya karar verir. gece uyumak için yataklarına girdikten sonra karısı kalkar, bohçasını da aldıktan sonra pabuçlarını giyer ve ardına bakmadan kaçmaya başlar. biraz sonra ayağına bir şeyin vurduğunu fark eder. pabuçlarını çıkardığında gördüğüne inanamaz. aşık veysel’in tüm parası oradadır. kaçacağını anlayıp sahip olduğu her şeyi eşine bırakmıştır. ayrıca parayla beraber bir kağıt da bulur ve o kagıtta şu yazılıdır :

"al bu para ananın ak sütü gibi helâl olsun, gittigin yerde kendini ezdirme. bir de güzelliğin on para etmez bu bendeki aşk olmasa..."

Zulmü alkışlayamam, zalimi asla sevemem;

Gelenin keyfi için geçmişe kalkıp sövemem.

Biri ecdadıma saldırdımı, hatta boğarım! ...

-Boğamazsın ki!

-Hiç olmazsa yanımdan kovarım.

Üçbuçuk soysuzun ardından zağarlık yapamam;

Hele hak namına haksızlığa ölsem tapamam.

Doğduğumdan beridir, aşığım istiklale;

Bana hiç tasmalık etmiş değil altın lale!

Yumuşak başlı isem, kim dedi uysal koyunum?

Kesilir belki, fakat çekmeye gelmez boyunum!

Kanayan bir yara gördüm mü yanar ta ciğerim,

Onu dindirmek için kamçı yerim, çifte yerim!

Adam aldırmada geç git! , diyemem aldırırım.

Çiğnerim, çiğnenirim, hakkı tutar kaldırırım!

Zalimin hasmıyım amma severim mazlumu...

İrticâın şu sizin lehçede ma'nâsı bu mu?

Gene hangi duayı okudun anne,

vurulduğum yerde güneş açtı

Yine mi ağlıyorsun anne,

cennetime yağmur yağdı

Üzülme anne ağlama,

sırtımdan yedim kurşunu kalbimden değil.

Öylece duruyor hayallerim,

vatanım şerefsizlere yar değil.

izin günümde be anam.

Yarime mektup yazdım o gün.

Kınalı ellerinin kokusunu özledim demiş,

Bir kalp çizip içine de şafağımı yazmıştım.

Birliğe döndüğümde erkenden yatmış,

Gece beni bir üç nöbetine uyandırmaya gelen çavuşla

rüyamda seni gördüğüm ve beni uyandırdığı için tartışmıştım.

Sıkı giyin oğlum, hasta olma sakın ve paran var mı diye soruyordun

Ben de her zamanki gibi var anne diyordum, var.

Hiç olmadı be anam, hiç olmadı

Nasıl isterdim, ardımda bir yar bir de ana bırakmıştım.

Sağ olsun tertibim cemil memleketinden tütün getirmiş, sigarasız kalmıyorduk.

O gece birlikte gittik nöbete.

yolda bana 'Sanki bu gece birşeyler olacak' der gibi bakıyordu

Ama yiğitti söylemiyordu.

Nöbeti devraldığımızda garip bir sızı çöktü benim de içime.

sanki terli terli su içiyor, seni üzüyordum be anam,

öyle birşeydi işte.

Nasıl oldu anlamadım!

Cemil 'yere yat' dediğinde çoktan yerde bulmuştum kendimi.

anlamadım vurulduğumu, sıcacık birşey hissettim sırtımda terliyordum,

sanki yaz gelmiş öğlen sıcağı çökmüştü tepeme.

Dudaklarım kurudu birden

Cemil 'dayan' diyordu ama ağlıyordu

gözyaşları yüzüme damladığında verdim son nefesimi.

İşte o an sana ilk ihanetimi ettim anne.

Önce atalarım, sonra yarim canlandı birden gözümde.

Hoşgör be anam, kızma.

ben de baba olacaktım

Daha adını bile koymamıştık oğlumuzun,

iki ay vardı doğmasına.

Bilmiyorum duyuyor musunuz sesimizi

Korkmayın, ağlamayın, gurur duyun.

Vasiyetimizdir.

Öyle evlatlar yetiştirin ki,

adları Mehmet, soyadları Şehit

Kanuni Sultan Süleyman zamanının en usta şairi Baki'dir.

Lafını kim olursa olsun esirgemeyen Baki, bir sohbet esnasında Kanuniye'de kırıcı sözler söylemiş.. Padişah kısa kendine yakışan şairane bir fermanla Baki'yi sürgüne yollar.

Fermanda yazan ise şöyledir,

Baki bed

Bursa’ya red

Nefy-i ebed

Azm-i bülend

Açıklaması ise ,Huyu kötü olan Baki'yi Bursa'ya sürdüm, devamlı orada kalsın.Yuksek kararım budur.

Usta Baki de,bu sürgün kararı için bir şaire yakışan şekilde yazı kaleme alır.Araci olan kişiler de bunu sultana iletirler.

Baki şöyle yazar,

Ne ola kim nefy-i ebed azm-i bülend oldunsa ey Baki

Bilesin ki cihân mülkü değil Süleymân’a bâkî

Şahâ! Azminde isbât-ı tehevvür eyledin ammâ

Buna çarh-ı felek derler, ne sen bâkî ne ben bâkî

Bakinin dörtlüğünün anlamı şöyledir.

Üzme kendini ey Bâkî! Padişahın yüksek kararı senin Âsitâne’den, Cihan hakanının yanından uzaklaştırılman yönünde olsa ne olur ki…

Zira açıkca biliyorsun ki bu dünya Hazret-i Süleyman aleyhisselama bile kalmadı. (Bu Süleymân’a mı kalacak? Bu isim benzerliği hatırlanmasa da muhatabın doğrudan padişah olacağı açıktır).

Ey Padişahım! Kararınızda -sıklıkla vâkî olduğu üzere- celâliniz, gazabınız pek sarih biçimde görülüyor amma! Unutmayın ki bu dünya geçicidir, bana kalmadığı gibi, size de kalmaz.

Kanunî bu yazıyı okuyunca sürgün kararını geri alır ve Baki hep Sultan'ın yanı başında kalır.