HAVA Hikayeler Ve Anılar

dark and cold yazdı:

Harici İçerik youtu.be

Dış kaynaklardan gömülen içerik, izniniz olmadan görüntülenmeyecektir.

Tüm harici içeriği görüntüle

Harici içeriğin etkinleştirilmesi yoluyla, kişisel verilerin üçüncü şahıs platformlarına aktarılabileceğini kabul edersiniz. Gizlilik politikamızda bununla ilgili daha fazla bilgi verdik.

Benim yalnız olmadığımı yanımda olduğunuzu söyleyin.

Lütfen son kurşunu bana sık andrea...

Ben değil bu müzik anlatsın sana her şeyi..

bugüne kadar çok macera atlattım, yeri geldi ana tokadı yedim, yeri geldi anne sevgisi gördüm, ama bir ara öyle bir imtihana düştüm ki bu yolun çıkışı yok sandım ama tanrıya şükürler olsun ki bu can hala çıkmadı ve çıkmadıkça çok şeyler başaracağım

Sene:1980. Zeytinburnu'ndan Avcılar 'a taşındık, 10 yaşındayim. Herkes 1987'ye odaklanmış, ancak emin olun 1980-1988 arası okullar her sene ortalama 1 ay kardan dolayı tatil olurdu. Benim kızağım vardı. Avcılar'da iken 1,5 metre kara gömülürdük, Zeytinburnu'na geldiğimizde sadece çatılarda kar olurdu. 1987'de ise Zeytinburnu, Bakırköy, Kartal, Kadıköy...Allah ne verdiyse artık. 8 Mart'ta başladı ve durmak bilmedi. O yıllarda kış aylarında her sene kar topu oynamak sıradandı. Ne olduysa 2000'li yıllardan ve özellikle 2007-2008'den itibaren oldu. Resmen kuruduk!!!

Beni korku ve endişeye sürükleyecek 15 dakikalık dehşet verici içerikli bir korku videosu izletin, video bitiminde gerçek dünyaya geri döndüğümde derin bir nefes almak istiyorum.

Sahutt yazdı:

Bence pek faydalı değil o tarz videolar izlemen.

Ben zevk alıyorum, korku hikayeleri, müzikleri, oyunları, yasaklı korkunç siteler aklına ne gelirse ilgi duyuyorum.

Allah ömrümün son anlarında ben can çekişirken, tanıdıklarımın vicdana gelip her şeyi anlatmasını bana nasip etsin.

benimle ilgili bildikleriniz, size anlatılanlarla sınırlı.

14 şubat 2021 efsane sistemden.

2.resim 16 şubat

Ortaokul arkadaşlarımı çok özledim, liseyi bitireli çok olmadı onları da özlemeye başladım, ayrılığa gelemiyorum hemen özlem duymaya başlıyorum, duygularımı paylaşacak kimsem yok çünkü yalnızım. Bu özlem duygusundan nasıl kurtulurum? Çevreme bakıyorum kimse benim kadar arkadaşlarına, öğretmenlerine özlem duymuyor. Ama ben niye böyleyim anlam veremiyorum.İletişimede geçemiyorum, onları özlediğimden haberdar bile değiller şimdi neredeler ne yapıyorlar bilmiyorum ama şu yürek çok özleme düştü. Görüşüp sarılmak istiyorum dibine kadar.