Sohbetimiz Bol Olsun

Sistemci5534 yazdı:

H akşamlar hayırlı ramazanlar

Hayırlı akşamlar herkese

Selamünaleyküm hayırlı günler.

Aleykumselam.Hayırlı günler herkese

1918 yılında, Pensilvanya'daki Wilkes-Barre kömür madenlerinin derinliklerinde, madenciler bir kömür damarı içinde saklı taşlaşmış bir ağaç kütüğüne rastladıklarında dikkate değer bir keşif yapıldı. Bu şaşırtıcı buluntu bizi yaklaşık 300 milyon yıl öncesine, bölgede geniş bataklık ormanlarının geliştiği Karbonifer Dönemi'ne götürüyor. Yüzyıllar boyunca bu kadim ormanlardan gelen bitki örtüsü gömüldü ve karbona dönüştü ve bir zamanlar burada gelişen ekosistemin büyüleyici bir kaydını oluşturdu. Taşlaşmış bu ağaç kütüğü, manzaranın zengin ve yeşil bir yaşam mozaiği olduğu tarih öncesi Pensilvanya'ya açılan inanılmaz bir pencere olarak duruyor. Ayaklarımızın altında yatan doğal tarihin ve bugün güvendiğimiz fosil yakıtları şekillendiren karmaşık süreçlerin çarpıcı bir hatırlatıcısı olarak hizmet ediyor.

Bir tane daha ekleyeyim

Japonya’nın Hokkaido bölgesinde bulunan Kami-Shirataki İstasyonu, çok az yolcu kullanıldığı için kapatılmak üzereydi. Ancak demiryolu şirketi yetkilileri, her gün yalnızca bir öğrencinin bu treni kullanarak okula gittiğini fark etti. İstasyonu kapatmak yerine, yetkililer şaşırtıcı bir karar aldı: Genç kız mezun olana kadar tren seferlerini devam ettirmek.

Birkaç yıl boyunca, trenin hareket saatleri tamamen bu öğrencinin okul programına göre belirlendi. Sabah onu okula götürüyor, öğleden sonra eve dönmesini sağlıyordu. Genç kız eğitimini tamamladığında, istasyon kapatıldı ve böylece sorumluluk ve eğitime verilen değerin unutulmaz bir hikâyesi sona ermiş oldu.

Selamünaleyküm hayırlı akşamlar

ALLAH kabul eylesin oruçlarımızı

Sinan yazdı:

Selamünaleyküm hayırlı akşamlar

ALLAH kabul eylesin oruçlarımızı

Aleykumselam,amin

Hayırlı akşamlar herkese

@@@@@@@@@@@@

GÜNEŞ GÖZLÜKLÜ ADAM

İzmir Kestelli Yurdu’nda kalırken başımıza yeni müdür olarak atanan adamı hiç sevmiyordum; kırmızı kravatı, hep yeni takım elbisesi ve gece bile takındığı güneş gözlüğü ile çok sevimsizdi. Sırf bu yüzden sevmiyordum adamı.

İnanın, üç ay sonra ilk karşılaştığımız ana kadar bana karşı bir kusur işlemedi, bana karşı yüksek sesle konuşmadı, azarlamadı, bir uyarıda bile bulunmadı. Arada bir müdür odasının kapısının önünde durup dikilirken, bir eliyle o ünlü güneş gözlüğünü çıkarır, yatakhanelere doğru:

“Susun, gürültü etmeyin!”

“Uyku vakti geldi, ışıkları söndürmeyi unutmayın!” derdi.

Diğer öğrenciler gibi ben de o sözlerinden payıma düşeni alırdım. Niçin sevemedim adamı, niçin sevmiyorum anlayamadım? Sana ne adamın kırmızı kravatından, güneş gözlüğünden? (Tabii ki kendime diyorum bunu.)

***

O sene Kurban Bayramı tatiline girdik. Üç gün önce başladı bayram tatili, dokuz gün sürecekti. Yurttaki 200 öğrenciden bayram tatilinde evlerine, memleketine uçamayan kuşlar gibi gidemeyen 5 kişi kaldık yurtta. Bizim için bayram tatilinde yemek çıkmayacaktı, bu nedenle mutfakta 5 kişilik kumanya hazırlanıyordu.

Yurt Müdürü, bu bayramda evine ve memleketine gidemeyen biz o beş kişiyi tek tek makamına çağırdı; beşimizle de ayrı ayrı görüştü. En son beni çağırmıştı:

“Nerelisin sen?” dedi.

“Ispartalıyım, efendim.”

“Hım, baya uzak İzmir’e!”

“Evet efendim.”

“Bayramda niçin gitmiyorsun memleketine?”

“Annemle kız kardeşim köyde yalnız kalıyorlar. Kurban kesemeyeceğiz. Gitsem bile annem benim vardığıma sevinemeyecek, kurban kesemediğimiz için daha çok üzülecek.”

“Baban ne iş yapıyor?”

"Babamı bir trafik kazasında kaybettik, babamın ölümüyle okul hayatım da sona ermiş görünüyordu ama beni bu yurda ücretsiz aldılar, böylece tahsilime devam etme şansı yakaladım.”

“Günlük yol parasıyla cep harçlığını kim veriyor?”

“Sizden önceki müdür ayda 30 TL veriyordu.”

“Uf, canım yandı, üzdün beni, bana niçin söylemedin?”

“Yurtta tek parasız öğrenci benim, bir yanlış adım atmaktan korkuyorum, bu yurt tek şansım benim.”

“Kurban kesemediğine üzülse bile annen seni görünce çok mutlu olur. Sana yol parası versem bayramda köyünde olmak ister misin?”

“Annem bana dönüş biletini alamaz, dönüş bileti parası da verirseniz giderim.”

Kırmızı kravatlı güneş gözlüklü yurt müdürü, kollarını sıvadı, telefonla İzmir Basmane Otogarı'ından Isparta bileti temin etti. Gidiş dönüş bilet parasından başkaca 50 TL de bayram harçlığı verdi, beni ta otogardan uğurladı. Otobüs kalkana kadar bekledi, otobüs otogardan çıkarken o da o ünlü gözlüğünü çıkarıp bana el salladı.

***

Köyüme vardığımda ilkokul ikiye giden kız kardeşim boğmaca olmuş. Durmadan öksürüyordu. Annem doğru dürüst yürüyemiyor, belini tutarak oturup kalkıyordu, acı çektiği suratından belliydi:

“Sana ne oldu anne, beline bir bakayım, yaralı mısın?”

“Değil oğlum, yaralı değilim; belim, bacaklarım ağrıyınca zift eritip belime sardım. Zift kendini salınca ağrım sızım kalmayacakmış.”

“Hay annem, canım annem, derdine dert eklemişsin, ziftten insana ne fayda gelir! Zift insanın etini bırakana kadar cildini çürütür, yara eder de öyle bırakır, kim verdi bu aklı sana?”

“Sorma oğlum, sorma, sen niye geldin, paran pulun var mıydı, nasıl geldin?”

***

Evde çay, zeytin, peynir, kahvaltılık namına bir şey yokmuş. Arife günü annem o haliyle un çorbası yapmaya kalktı. Erkeğim ya, bu manzara karşısında ağlamıyordum:

“Sen otur anne, ben kahvaltılık bir şeyler alıp geleyim.” Kız kardeşime de, “Bakkaldan bir şey ister misin?” diye sordum.

Kızın ciğerleri sökülüyor, ne istesin? Annem söyledi kız kardeşimin ihtiyacını:

“Oğlum, Karaoğlanların Bakkal dükkânında 'Dover' diye bir öksürük hapı varmış, ondan alıver kız kardeşine. O pahalıysa 'Opon' al gel.”

“Peki anne.”

Köyde biraz temiz, biraz düzenli kıyafetimle beni görünce köylüler:

“Hoş geldin delikanlı, hoş geldin, maşallah, maşallah!” diyor benimle kocaman adammışım gibi saygılı konuşuyorlardı.

Dover diye bir öksürük hapı varmış bakkalda, 6 TL, almaz mıyım? İki somun ekmeği, yarım kilo zeytin, yarım kilo peynir, 100 gramlık bir paket ve 1 Kilo da toz şeker satın aldım. Dönüş bilet param cüzdanımda saklı, o adamın harçlık olarak verdiği 50 TL’den 35 TL kaldı.

Kahvaltıdan sonra annem, kız kardeşime Dover’den bir tane yutturdu, biraz sonra kız kardeşimin öksürüğü kesildi, mindere bir uzandı kızcağız, sızdı kaldı. Sabahtan ikindiye kadar uyudu. Arada bir tek tabanca gibi öksürüyordu ama boğulmuyordu. O adamın harçlık olarak verdiği 50 TL’den kalan 35 TL’nin 30 TL’sini anneme bıraktım, üçüncü bayram gününe anca bulabildiğim otobüs biletiyle İzmir’e, yurduma döndüm.

Beni mi bekliyordun be adam, gece yarısı varıp yurdun kapısını çaldığımda, kapıyı kırmızı kravatlı güneş gözlüklü o iyi yürekli yeni müdür açtı:

“Hoş geldin yavru, hoş geldin! Gel, gel, gir içeri!”

Bavulumu elimden alıp taşımasına bittim adamın. Müdür odasına aldı beni. Sohbet ettik erkek erkeğe ama benim erkekliğim, delikanlılığım eridi, yok oldu. Hıçkıra hıçkıra ağladım müdür odasında. Güneş gözlüğünü çıkardı o da gözyaşlarını siliyordu.

Ramazan Yılmaz - Öğretmen Yazar

Snow Hound  Athena başınız sağolsun 😔

Allah rahmet eylesin aramızdan ayrılanlara.

Hayat koşusu içinde karşılaşmaya mecbur kaldığımız durumlar maalesef..

Snow Hound

Allah rahmet eylesin