HAVA Hikayeler Ve Anılar

Sabah işe gidiyorsun insanların birbiriyle konuştuğunu görüyorsun arabalar her taraftan geçiyor gün henüz aydınlanmamış üşüyorsun kimin kimsen yok sonra tekrar insanlara bakıyorsun baktıkça yalnızlığının gövdesi dahada şişiyor akşamları evin içerisinde kulakları sağır edermişcesine bir sessizlik oluyor, yatıyorsun dışarıdan köpeklerin havlama sessi geliyor oda kapkaranlık duvardaki gölgene dikkatlice bakıyorsun ve yeniden hatırlıyorsun ki yalnız öleceksin.. Uyuyorsun, uyanıyorsun birden bire gecenin karanlığında sabah ezanı okunuyor dışarıda yağmur rüzgar. Rüzgarın camdan çıkardığı ses sana yalnızlığı dahada hatırlatıyor sonra o yağmurda yürüyorsun yürüdükçe ağlayasın geliyor şimşekler çakıyor gök gürlüyor kapşonunu kapatıp sessiz bir şekilde yürüyorsun ,ellerin,gözlerin,ayakların,aklın, bunların hepsinin yaratıcının eseri olduğunu hatırladıkça da mutlu oluyorsun. Kim bilir belkide senin için en hayırlısı olan buydu :)...

Güzel olmuş dark and cold

Bazen kendimi lodos zannediyorum hani lodosun gözü yaşlı derler ya...

Soğuk,sessiz,yalnızlığım gibi..

Aydınlığın kararmış haliyim ben..

Köpek ile arkadaş olunur mu demeyin çok iyi arkadaş olunuyor 2 gün önce benimle beraber çok güzel oynadı ben onu seviyorum o da beni seviyor her sabah okula giderken beni gördüğünde yanıma koşuyor..

Kendi kendime soruyorum ruh halimi nasıl sabitlerim.. Bir mutlu bir üzgün kısır bir döngü bu..

Kış mevsimini neden seviyorum biliyor musun. Çünkü yüzüne yüzüne vuruyor yalnızlığını sabahın köründe uyanınca fırtınanın sesi dışarıdan duyuluyor ya hani.. rüzgarı yağmuru, kar ı, bile yalnızlığını sana anlatıyor